1. |
Ura Edonon
01:00
|
|||
Zergatik dut buruan, ez dudana?
Dudana buruan ez edukitzearren?
Bakar-jokoan tranpaka aritzea zein txarra den
Eta bihar gaur atzo izango delako
Esango nizkizuke hiru hitz
Edo mila
Jakingo banu zeren bila nabilen...
Begi horietan
Hartzen ditudan trenetan
Urtaroak latz dira lorpenen basamortuan
Ura edonon ikusten ez duenarentzat
---------------------------------------------------
(AGUA EN TODOS LOS SITIOS)
¿Por qué tengo en la cabeza todo aquello que no tengo?
¿Para no pensar en todo aquello que tengo?
Que malo es hacer trampas jugando al solitario
Y sabiendo que mañana hoy será ayer
Te diría tres cosas
O mil
Si supiera lo que busco en esos ojos
En lo trenes a los que me subo
Porque los años son duros en el desierto de los logros
Cuando no ves agua en todos los sitios
|
||||
2. |
Pasibitatearen Luxua
01:40
|
|||
Ez naiz gai, arnasteko lasai, Jakinda aldatu nahi dudala
Baina ez dudala nahi
Hautuak, behartuak, adierazi beharraren erakusgai
Garaiegi diren mendiz atondu
Ilusioen mihisea
Senti dezaket, denborak
Ni baino hobeto ezagutzen nauela
Ez baitut amets berezirik
Ene erasoei eustea besterik
Segi
Kritika nagiz bilakatuz gezurra egi
Hutsalarentzako zenbat begi
axola duenarentzako lanpetuegi
Horrenbeste izate
Izateko desioz
Lanak ezer sentitzen
Iristerako bagoaz
------------------------------------------
No soy capaz de respirar tranquilo sabiendo que quiero cambiar
Pero no quiero;
Elecciones, forzadas, por ese tener que expresar
Decorando el lienzo de las ilusiones
Con montes demasiado altos
Siento que el tiempo me conoce mejor que yo mismo
Y es que no tengo ningun sueño especial,
Mas que sobrevivir a mis propios embistes
Seguid,
Convirtiendo con vagas criticas la mentira en verdad,
Cuantos ojos para el vacio
Demasiado ocupados para lo que de verdad importa
Tanto ser con ganas de ser algo
Dificil sentir nada
Si para cuando hemos llegado, ya nos hemos ido
|
||||
3. |
Gauez pentsatzen direnak
01:40
|
|||
Zeru ilunak hitz larritan dakar galdera
Euri-balen moduan
nola neurtu norberaren zeresana
datorkion patuan?
Jarri margo batzuk mahaian
ikusteko
Zein inozo nintzen
Hain inozo nintzela ez nekien garaian
Oraina ez baita
Tonu horiekin puztu nuen paisaia
Garaia dudala onartzeko
Errena dela denboraren nahia
Beste behin gaztaroa erre dut, biriketan gorde
Kez bete arte nostalgiaren beharra
Begi gorriz errepikatu dut
Irribarreak direla baliozko neurri bakarra
Ezer ez baita apartekoa izatez, Ezer ez baita apartekoa izatez
Erabiltzen den kolorekoa da
--------------------------------------------------------------
(LO QUE SE PIENSA DE NOCHE)
La noche oscura trae una pregunta en mayúsculas,
en forma de balas de lluvia:
¿Como medir la transcendencia de uno mismo
en el mañana que le aguarda?
Pon unas pinturas sobre la mesa
para ver que iluso era
cuando no sabia lo iluso que era.
Porque el ahora no es el paisaje que infle con esos tonos
Pues ya es hora de aceptar
Que la voluntad del tiempo cojea
Y de nuevo me fumo mi adolescencia, la guardo en mis pulmones
Hasta llenar de humo esa necesidad de nostalgia
Repito con ojos rojos
Que la sonrisas son la única medida de valor
Porque nada es excepcional en si,
Es del color que lo pinta cada uno
|
||||
4. |
Sistema Bost Hitzetan
01:30
|
|||
Heriotza da demokratikoa den bakarra
-----------------------------------------------------
La muerte es lo unico democrático
|
||||
5. |
Zubilanak
02:14
|
|||
Ohartzerako, espektatibek, erre dituzte
datozen urteak
Etsipena arnasteraino,
ahazteko joeraz edandako asteak
Beste ispiluetan ikusten naizelako argien
Neurea lausotu zait, zorionaren formulari men
Eta barne guda hotzenetan ere,
sentitu arren ene beroa
Oroimenaren erdoilez, nekez soma dezaket, zenbatu ezin denaren balioa
baikortasun faltsu hau besterik ez dut
Epe laburrera buruaske, baina motibazioa hautsia
Itotzen ari denari erakusten zaion
Oxigenoaren argazkia
-------------------------------------------------
Para cuando me doy cuenta, las expectativas queman los años que vienen
Hasta respirar este desencanto
En semanas que me bebo y olvido
Porque siempre me veo en espejos ajenos
Se me nubla el mio, tan atado a esa formula de la felicidad
Y aun sintiendo ese calor
en las batallas personales mas frias,
con esta memoria oxidada,
me cuesta ver el valor de aquello que no se puede contar;
porque no tengo mas que esta optimismo falso,
autosuficiente a corto plazo, pero con la motivación rota,
Como esa foto del oxigeno que se le enseña
a alguien que se esta ahogando
|
||||
6. |
Hemengoa Lazgarri Zait
02:23
|
|||
HEMENGOA LAZGARRI ZAIT
Izan nintzenaren zati bat dago farolaren argi eternoan
Kromo bera, repe dudana,
Egunen kolekzioan
Errepikatzaile baitnaiz, bizitzaren lekzioan
Sentipenen iragankortasunean
Biharko utzitakoen zokoan
Norbera haundia zaigun arren, Mundua desiratzerakoan
Erabakien enkante saioan
Denak hartu ditut
Horrenbeste ahalmen nuelakoan
Erosoegi bizi baitnaiz
Zalantzen altzoan
Soka laxago lotuko nuke, jauzi egiterakoan
Bizitzaren norakoan
Itzalak argi handiena direlakoan
Nondik natorren jakinda baina jakin gabe nora noan
Asmoak giltzapean ditut
Eta giltzak itsasoan
Buruak behar duela portu izan, bihotzaren gogoan
Lurra hartu gabe, hegan, egiterik balego
Bidaia osoan
Hemengoa lazgarri zait
Ta ikusten naiz hangoan
Esan nizun, ni neu nintzela
Falta zen pieza, ni neu izateko gakoan
Etengabeko nahi horrek
Kateatu nauela gogoan
Ta farolari galdetu diot jarrita bere ondoan…
Beti iristen nengoela usteta
-----------------------------------------------------------------
(Lo de aqui se me hace duro)
Hay una parte de lo que fui en la luz eterna de esta farola
El mismo cromo, repetido
En esta colección de días
Porque soy repetidor
En la lección de la vida
En la fugacidad de los sentimientos
En la esquina de lo que se deja para mañana
Al desear el mundo aunque el ser nosotros mismos se nos quede grande
En la subasta de la decisiones
He tomado todas
Pensando que tenia suficiente poder
Porque vivo demasiado comodo
En el regazo de las dudas
Ataria la cuerda mas floja a la hora de saltar
En el rumbo de la vida
Donde las sombras son las que mas alumbran
Sabiendo de donde vengo pero sin saber a donde voy
Tengo mis propositos bajo llave
Y la llave en el mar
Porque la mente constituye el puerto en la faena del corazon
Si se pudiera volar, sin aterrizar, durante todo el viaje
Lo de aqui se me hace duro
Y me proyecto lejos
Te dije que era yo
La pieza que faltaba en el hueco de ser yo mismo
Que este querer constante
Me tiene encadenado
Y le e preguntado a la farola, al sentarme a su lado
Si con la idea de estar siempre llegando, no me habre marchado nunca
|
||||
7. |
Irrika Faustiko Hori
01:56
|
|||
Biziraute fisikotik emozionalerako tartean
Ez dago lasterbiderik
Lehen gozamen zena, behar bihurtu dudala ikusirik...
Nola izango naiz ene gosean agintari?
Hortzak erakusten ez badizkiot
Irrika faustiko horri
Azkarrago, hobeago, -ago izateko
Desira honi
Apaindura betekadaz
Sinpletasuna alboratzeraino
Eta kalean ikusi dudan ume horri inozentzia erosi nahi diot,
Baina ez du saldu nahi;
Salbuespena izango da
-----------------------------------
No existen atajos entre la supervivencia fisica y emocional
Viendo que lo que antaño fue placer
se convierte en necesidad
¿Como mandaré en mi hambre?
Si no me opongo a esa ansia faustica
a ese deseo de ser mas rapido, mas diferente, mejor, mas....
empachandome de adornos
relegando la simplicidad.
Y me gustaria comprarle la inocencia a ese niño que acabo de ver pasear
Pero no lo quiere vender.
Será la excepcion
|
||||
8. |
Maitasua
00:50
|
|||
Bien arteko distantzia
neurtzen jakiteari
deitu nahi diot
maitasua,
estutu ta behatz artetik
ihes egin dit,
oharkabetu eta
hegan atera da
----------------------------
Es saber medir la distancia entre nosotros dos
Si aprieto, se me escapa entre los dedos,
Si me descuido
Sale volando
|
||||
9. |
Ekatzu Mapa
02:36
|
|||
Sentitu dut
Pertenentziaren herentzi gordina
Taldean txertatu gabe norbera ulertzeko, ezina
Nonbaitekoak izan ordez, ezer bagina
Baloreak baleude zinikoak adina
Eta nire diktaduratik erbesteratzean
argazki sorta hau etengo da
akaso ulertuz amaieran
Ez ote nenbilen erren antzeko
lokatzetan bizirauteko aferan
Eta jada ez dakit
Herri honi, hiri honi, etxe honi, su eman
Edo identitatearen hurakanean eseri
Muga norbera den utopia horretara eraman nazan
----------------------------------------------------------------------
(TRAE ESE MAPA)
Siento esa cruda herencia de pertenecer a algo,
No entenderme ni sentirme si no soy parte de algun grupo
Si fueramos algo en vez de ser de algun sitio...
Si hubiera tantos valores como cinicos
Y se que al exiliarme de mi propia dictadura
Terminara esta sucesion de fotos,
Y que tal vez entenderé al final
Que cojeaba al intentar sobrevivir entre tanto lodo.
Que no me salvará mi patria, ni el extranjero,
Ni la verdad de vivir en una mentira.
Y no se si prenderle fuego a este pueblo, esta ciudad, esta casa...
O sentarme en el huracan de la identidad
Para que me acerque a esa utopia donde uno es su propia frontera
|
||||
10. |
Kontraesana Naiz
02:48
|
|||
Kontraesana naiz
Itxura naiz
Faltsua naiz
Ezberdintzeko beharra naiz
Hipokrita naiz
Inkorfomista naiz
Baina konformatu egiten naiz
Eta printzipioz bete dut diskurtsoa
Baina ahaztu egin ditut maiz
Haserrea naiz
Ase eza naiz
Harresi bat naiz paperezkoa
Beste batek egindako abestia naiz
Agurtzen ez nauen iraganeko laguna naiz
Galdera naiz, erantzuna naiz
Kontraesana naiz
Eta zuek denak ere bai
Eta azken hatsak azalduko dit dena
Baina hilda egongo naiz
-----------------------------------------------
(Soy una contradicción)
Soy una contradicción
Soy hipócrita
Soy la necesidad de hacerme notar
Soy el intento
Soy el cabreo
Soy insaciable
Soy inconformista
Pero me conformo
Soy egoísta
Soy cruel
Soy falso
Lleno mi discurso de principios
Pero me los olvido
Soy un sueño erróneo
Soy un premio estéril
Soy ese amigo del pasado que no me saluda
Soy esa canción escrita por otro
Soy una imagen
Soy un muro, de papel
Soy el dolor, soy la pregunta, soy la respuesta
Soy una contradicción
Y todos vosotros TAMBIÉN
Y el último aliento tal vez lo explique todo
Pero estaré muerto
|
||||
11. |
Kendu Hostoak
01:38
|
|||
Ezinegonaz biluztean soilik
janzten naiz
Bizitzaren arropez
Hotzik handiena, gogorrena, norberarena dela ikusten dut
Eta Zuhaitz bihurtzean
hosto denak jaten ditut
Presaz
Hutsunea onartuz
Giza kondizioan berezkoa baita
Berezkoa baita
------------------------
(QUITARSE LAS HOJAS)
Solo al desnudarme de toda incertidumbre
Me visto de vida
Siento que el peor frio, el mas duro, es el de uno mismo
Y al convertirme en arbol
Me como todas las hojas
Con prisa
Aceptando esta laguna que es propia del ser humano
|
||||
12. |
Mereziko du
01:47
|
|||
Mamuaren lagun bihurtu
Azalean josita daukat eta
Galera orok eredu bat
dakar besapean
Biharra ez delako deus
Sentimenen eguneroko nahasian
Ezbaiaren hazi xumeak ereiten nabil
Izan etzirenen hilobian
ez nago desagertzeko prest
Koloreak jartzen nabil
Ni neu ez izateko bidezidorrari
Ni neu izateko Annapurnari
Eta ezin naiz zorionaren zain egon
Bizitzari zentzua aurkitu nahi diot
Heriotzak soilik eman ez diezaion
Zentzua aurkitu nahi diot
--------------------------------------
(VALDRÁ LA PENA)
No me queda más que hacerme amigo de este fantasma,
pues lo llevo cosido a la piel.
Toda perdición trae un ejemplo,
Porque el mañana no es nada
En el diá a día de los sentimientos,
Siembro estas humildes semillas de duda
En la tumba de lo que no fue
Y no estoy preparado para desaparecer,
Sigo recogiendo colores, para colorear este peligro
El atajo de no ser yo
El Annapurna de ser yo
No puedo estar a la espera de la felicidad
Quiero encontrarle el sentido a la vida
Para que la muerte no sea lo unico que se la de
|
We are the daughters Madrid, Spain
Sello afincado en Madrid // Record label based in Madrid (Spain)
wearethedaughters@gmail.com
Facebook profile: facebook.com/watd.recs
Facebook page: facebook.com/wearethedaughters
Streaming and Download help
If you like WATD03 · Malda 12'', you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp